Szkółki Kórnickie istnieją od 1820 roku i należą do najstarszych zakładów w Polsce. Założone przez ówczesnych właścicieli Kórnika – Działyńskich, były do końca XIX wieku dobrze prowadzone i konsekwentnie rozwijane. Współtworząca park kolekcja roślin drzewiastych była poszerzana o okazy sprowadzane z najznakomitszych szkółek europejskich, i nie tylko. Zarówno hrabia Tytus Działyński, jak i jego syn, Jan, przejawiali zamiłowanie do dendrologii oraz dużą wiedzę na temat zasad introdukcji i aklimatyzacji drzew i krzewów. W drugiej połowie XIX wieku na terenie obecnego parku powstała jedna z najbogatszych kolekcji roślin w Europie, złożona z około 1500 gatunków.

Na początku XX wieku powierzchnia szkółek wynosiła około 10 ha.

W 1924 roku ostatni właściciel, Władysław Zamoyski, przekazał dobra kórnickie narodowi polskiemu i utworzono fundację „Zakłady Kórnickie”. Dwa lata później mianowany kierownikiem „Ogrodów Kórnickich” został, znany dendrolog i pomolog, Antoni Wróblewski. W trakcie swojej pracy rozwinął i powiększył powierzchnię szkółek do 20 ha a liczba roślin w kolekcji przekroczyła 4000 gatunków i odmian. Bardzo bogate były też zbiory bylin. Cenniki szkółek kórnickich należały wówczas do najzasobniejszych ofert handlowych w Polsce.

W 1952 roku fundacja "Zakłady Kórnickie" została przejęta przez Polską Akademię Nauk, a Szkółki stanowią do dziś część Zakładu Doświadczalnego.

Szczególnie w okresie międzywojennym Szkółki dzięki pracy i entuzjazmowi wybitnych ogrodników, takich jak Antoni Wróblewski czy Jan Król, rozrosły się i wzbogaciły o nowe botaniczne kolekcje.

Obecnie powierzchnia upraw szkółkarskich wynosi ponad 40 ha z czego uprawy gruntowe stanowią ok. 36 ha, natomiast uprawy w pojemnikach 4 ha. Drzewa alejowe, lilaki, róże oraz drzewa owocowe produkowane są w Dziećmierowie, natomiast w Kórniku zajmujemy się uprawą krzewów liściastych i iglastych w pojemnikach i gruncie, roślinami wrzosowatymi oraz pnączami.